Poesía Femenina Hispanoárabe

As mulleres de al-Andalus compoñían poemas que só eran recoñecidos polos seus familiares, son os homes os que transmitían seus poemas; versos de fillas, tías ou de avoas. Wallada y Hafsa ar-Rakuniyya son as poetisas das que temos máis versos.

Hafsa Bint al-Hayy Ar-Rakuniyya de Granada: 

A una dama que le pidió un escrito de su puño y letra.

!Oh bella señora y más aún noble señora!, 

aparta sus ojos de las líneas que trazó mi cálamo

si no es para mirarlas con amor,

sin prestar atención a sus defectos de escritura y estilo.

(Poesía femenina hispanoárabe, Castalia)

                                                                                                                                    Clara.

Catedral de Granada

A catedral de Granada é un templo católico e a sede da arquidiocese da cidade.Localizase no centro da cidade, entre a rúa Oficial, rúa Cárcel, praza das Pasiegas e a Gran Vía de Colón. É unha das obras cumes do Renacemento español.
Durante o reinado de Carlos I leváronse a cavo  numerosas construcións coma a Catedral de Granada, a Catedral construíuse entre o ano 1526 e 1561, a súa arquitectura e do Renacemento e do Barroco.
No 1664 Alonso Cano reformou a fachada principal, na cal introduxíronse elementos barrocos dándoselle tamén o seu nome a faculdade de belas artes. En 1706 Francisco de Hurtado e despois del José Bada contribuíron ao actual sagrario da catedral.
Dentro da Catedral hai varias capelas como a capela da Virxe do Pilar a capela da nosa señora do Carmen.
 A catedral só ten unha torre debido a que cando a estaban construíndo os arquitectos non calcularon os cimentos. Chegado un certo momento, os arquitectos observaron coma os cimentos da torre que estaban construíndo empezaron a derrumbarse e detiveron a súa construción.

Prezo:

- Entrada xeral individual ou grupos: 5 euros (audioguía incluída)
- Estudantes: 3,5 euros
- Menores de 12 anos e discapacitados: entrada gratuíta
- Colexios de Granada e da provincia: gratuíto (sen audioguía)

 

Horario: 

- De luns a sábado: de 10:30 a 18:00 horas

- Domingos e festivos: 14:30 a 17:30 horas

Datos de contacto:

Direción: Gran Vía de Colón 5, 18001. 

Teléfono: 958 222 959.  

 

 

 

 

 

 

Albaicín

O Albaicín é un barrio popular onde vivían os árabes no século XI ata o século XV.

https://goo.gl/cVCeAk

O Albaicín fórmano casas con rúas estreitas e algunhas sen saída, para protexer o barrio, as casas están pintadas de branco xa que absorbe menos a calor e tamén por motivos de hixiene. Algunhas vivendas teñen xardíns, son os  chamados Cármenes.

A Porta Elvira construíuse no século XI polos sultanes Zeríes, foi a entrada principal a Granada e por onde entraban as mercadurías como a seda.

Ao entrar pola Porta Elvira atópase unha rúa principal co mesmo nome, ao longo dela hai moitos bares algúns serven comida rápida como shawarma, tendas de obxetos típicos do Norte de África e cerámicas típicas de Granada.

https://goo.gl/RJHzVW

Á esquerda atópase a Rúa da Caldererería Nova coñecida como a Rúa das Teterías,porque abundan as tendas de teterías, cachimbas, farolas árabes, Tajine, etc.

O  Mirador de San Nicolas é un lugar situado na colina do Albaicín, onde a xente vai pasar as tardes para escoitar a música dos guitarristas, mirar a Alhambra dende o alto e sacar fotos. Nél atópase a igrexa de San Nicolás do século XVI, foi construída sobre unha antiga mesquita.

Subindo atopáse San Miguel Alto, o Mirador máis alto da cidade. Desde el pódese ver toda Granada, nél atópase a Ermida de San Miguel Alto construída no 1671.
A Ermida era un lugar de oración e acollida de persoas de relixión católica.

 

Hicham Khedar

Cante Jondo Quejíos y Jaleos

El flamenco e o estilo de música e baile mas interpretado en Andalucía


Diferentes estilos do flamenco:

Cante Jondo: Segundo o dicionario da RAE o "cante jondo" e "é o mais xenuino cante andaluz de profundo sentimento ".

Jaleo: As exclamacións que se realizan durante a interpretación de unha peza flamenca, a fin de animar ao solista, sea o cantaor, o guitarrista  e o bailaor.

 Quejio: Ayes que se executan no cante, ao principio, en medio ou ó final.

Diferentes estilos de baile flamenco:

As Bulerías: Proveniente da palabra Bulleria o Bulla, «Griterio y quejio» son o  pau  do
 flamenco máis típico de Jeréz de la Frontera.   https://www.youtube.com/watch?v=ThhMhoAbKGM

Tangos: O tango é un pau do flamenco con copla de tres ou catro versos que está considerado como un dos paus máis básicos do flamenco.https://www.youtube.com/watch?v=i4bbDQ8jVJI

Fandangos: Estilo flamenco e baile popular español.   https://www.youtube.com/watch?v=BOlX2IAXyKo

Expresión "Malfollá"

Todo o mundo pensa que esta expresión malsoante refírese ó sexo, pero en Granada esta palabra ten o seu orixe na época dos ferreiros e caldeiros. Cando o aprendiz non lle daba o suficientemente rápido o fol e o lume perdía temperatura, decíaselle "que non follaba ben", é dicir, que tiña "mala follada" (ou follá, en andaluz).

* "Follar" en andaluz é soprar cun fol.
Para que non penses mal, antes de saber...

Clara

Remojón granaíno

Ingredientes:

• 2 laranxas.
• 2 ceboliñas.
• 300gr. de bacallau desalado.
• 2 ovos.
• Aceitunas negras.

Para o aliño:

• Aceite de oliva virxe extra.
• Pementa negra moída.
• Sal.

Preparación:

• Cocemos os ovos en auga fervendo con vinagre durante 10 ou 12 minutos aproximadamente. Pelámolos e cortámolos en catro cuartos.
• Pelamos as laranxas, facemos rodallas medio grosas, e cortámolas en anaquiños.
• Cortamos as ceboliñas e as aceitunas negras tamén en anaquiños.
• Unha vez desalado en bacallau, asámolo nunha tixola cun par de culleriñas de aceite de oliva un par de minutos por cada lado.
• Colocamos todos os ingredientes nun plato ou fonte e aliñamos o sal, a pementa negra e un chorro de aceite de oliva virxe extra.

          Saleta.

Convocatoria

Grupo de música Ruth e Cía

Xunta Xeral  Extraordinaria

                               

Convocatoria

Eu, Leonor Servide Fernández, con NIF 123 456 R, convoco ao grupo de música Ruth e Cía para acordar os seguintes puntos da orde do día respecto da súa actuación en Barcelona.

Orde do día

1. Cantarán 3 cancións do novo disco.
2. Vestimenta estilo moderno.
3. Hora de comezo ás 20,30 horas da tarde.
4. Rogos e preguntas.

    A Estrada, a 14 de xuño de 2016

Asdo.: Leonor Servide Fernández

Manager do grupo Ruth e Cía

Clara e Jenni

                                                                                                                        

Capilla Real de Granada

A Capilla Real de Granada foi  construída entre 1505-1517.
Ten un estilo de gótico e reservado de capelas laterais.
É o centro da sepultura de os Reis Católicos Isabel e Fernando.
Os seus construtores foron Juan Gil de Hontañón
Juan de Badajoz el Viejo e Lorenzo Vázquez de Segovia.
Pódese visitar a Capela Real de Granada catro domingos ó mes de 14:30 a 17:30, con reserva previa.
Está situada na rúa oficial de Granada.

• Entrada xeral: 4 euros
• Menores de 10 anos: gratis
• Grupos de estudantes da UE: 2,50 euros











Alí tamén están enterrados Felipe el Hermoso e Juana la Loca

 

Luis

A Alhambra

 Está situada no outeiro de Sabika, un dos puntos máis elevado da cidade de Granada, estratexicamente. 
 Foi construída a mediados do século XIII polo rei Ben-Al-Hamar.
O nome de este monumento, antes debíase a que era unha cidade constituída polo Generalife, a Alcazaba, os Palacios Nazaríes, O Mexuar, Palacio de Comares, Palacio dos Leóns. Antigamente era branca, pero como os albaneles tiñan moita presa por rematar o traballo ,decidiron poñerse a traballar de noite. Estes precisaban luz para poder alumear o lugar de traballo, polo que encendían candís. Dado que os que habitaban la Alhambra eran musulmáns ou falaban musulmán decidiron que se chamaría al-Qal'a al-hamra.

 

Esta cidade estaba constituída polas seguintes partes:

•  O Xeneralife: algúns optaban por Yannat al-Arif como Horta do Arquitecto, ou "Xardín do arquitecto" inda que pudo significar O más extenso xardín. Este edificio foi construído a finais do século XIII, por Muhammad II.
• A Alcazaba: do árabe القصبة al-qaṣbah 'ciudadela, era unha construcción ou recinto fortificado que servía de residencia ó gobernador. En Andalucía entre os séculos VIII e XV, construíronse un gran número de Alcazabas, que eran un sistema defensivo tanto a frentes defensivos como a las propias sublevaciones internas.
• Pazo nazarí: é o conxunto do Pazo de Comares, construído en primeiro lugar, seguido do Pazo dos leóns. Segundo os historiadores foi construído despois do Xeneralife e da Alcazaba, comezando a súa construcción na primeira metade do século XVI. 
• O Mexuar: o seu nome provén do árabe Maswar, lugar onde se reunía o Consello de Ministros. É a sala máis antiga, que na época árabe servía de sala de audiencia e xustiza de casos importantes. A decoración é o resultado das intervencións entre os séculos XVI e o XX, na que se destacan columnas e capiteis artísticos da arquitectura nazarí.
• Patio de Mexuar e Pazo dourado: non se sabe con certeza a que estaba destinado este lugar do pazo nazarí, inda que si se sabe que ocupouno a raíña Isabel de Portugal. Na fachada destacan os seus decorados capiteis. Está decorado con pinturas góticas e escudos que fan referencia aos Reis Católicos. 
• Pazo de Comares: a fachada do pazo foi contruída no 1370 durante o mandato de Mohamed V, sendo a zona máis recollida da Alhambra. 
• Pazo dos Leóns: comezou a construírse no ano 1377, polo desexo de Mohamed V. Os árabes que residían en Granada antes de chamarlle Sahan al-Osud, fixérono cá denominación de Al-Haram. Encóntrase bordeado por 124 columnas de marco blanco procedente de Almería. 

A Alhambra é un monumento con gran importancia histórica en canto a historia do arte.

• Mocárabes: é unha palabra provinte do árabe  muqarbas ‏مقرنص (adorno)é un elemento arquitectónico de bases prismáticas,colgantes pareciendo estalagtitas. Soen poñerse nas cúpulas dos arcos.
• 

  Arabesco o ataurique: o arabesco provén da palabra italiana arabesco, e ataurique, do árabe  "توريق", tawrīq, "follaje". Fai referencia ao adorno de patróns extravagantes. Case sempre está situado nas paredes de certas construccións árabes.
  
  
  
• Lacería: provén do termo latín "laqueus". É un adorno formado por bandas entrelazadas  dispostas dunha maneira peculiar.

• Decoración epigráfica: provén do termo grego επιγραφή: escrito sobre. A través desta estúdanse as inscripcións sobre os materiais duros.
  
   

Alicatado: provén da palabra árabe  al-qataa. É a acción de cubrir o chan e as paredes con azulexos. 

• 
  

• Celosía: provén do latín zelus (celo), como elemento arquitectónico decorativo. O seu aspecto habitual é de finos listóns de madeira, pero pode tamén ser de outros materiais diferentes, como por exemplo, madeiras sintética, plástico ou metal. 

lemento arquitectónico decorativo. O seu aspecto habitual é de finos listóns de madeira, pero pode tamén ser de outros materiais diferentes, como por exemplo, madeiras sintética, plástico ou

ENTRADAS E HORARIOS:   

  Horario da Alhambra (15 Mar - 14 Oct)

          Visita diurna: de luns a domingo en horario de 8:00 a 20:00h, e o horario nocturno e en horario de 22:00 a 23:30h.

   Horario en taquilla: de 8:00 a 20:00 h para la visita diurna y de 21:00 a 22:45 para la nocturna.

 Horario da Alhambra (15 Oct - 14 Mar)                                                                                                      Visita diurna: de luns a domingo en horario  de 8:30 a 18:00 h, e o horario noccturno e os venres e sábados en horario de 20:00 a 21:30h.
    Horario de Taquilla:  de 19:00 a 20.45h.

Inma e Saleta

 

                                                                            

 

         

Rabo de Touro

Para preparar o rabo de touro necesítase:
1 Un rabo de touro
3 cebolas
1/2 cabeza de allo 
3 cenorias 
3 tomates
2 follas de loureiro
 1 vaso de brandy
1 vaso de viño Moriles
1 taza de caldo de cocido
pementa munda
unha cullerada de pementa en gran
1 cullerada de pemento doce
 3 ou 4 cravos
4 culleradas de aceite de oliva virxe.
2 ou 3 culleradas de fariña, sal e un par de patacas.

Pasamos os anacos de rabo de touro pola fariña.
Poñemos catro culleradas de aceita na tarteira e poñemos os anacos de rabo a dourar polos dous lados, Cocémolo a lume lento ata que estea brando.
Unha vez feito, fritimos un pouco de cebola e engadimos os dentes de allo.
Preparamos as cenorias, os tomates e misturamos todo conforme nos quede unha composición heteroxénea.
Despois, fritimos unhas patacas para acompañar e o servimos.













 
Luis

Caracoles granadinos

Fuente: http://bit.ly/22LKYNj

Ingredientes:

• 1 kg. de caracois
• ½ kg de tomates
• 1 cebola
• pemento asado
• 2 dentes de allo
• 12 améndoas
• tomeo
• fiuncho
• unha rebanada de pan fritido
• 50 gr de piñóns
• noz moscada
• pirixel
• menta
• pementa negra
• ½ guindilla
• aceite de oliva e
• sal.

Elaboración:
   Cócense os caracois poñéndoos en auga fría e a lume baixo para que vaian saíndo do caparazón. Cando estean todos fóra e a auga apunto de ferver, ponse a lume forte e cócense aproximadamente dez minutos.

Ponse unha cacerola sobre a lume con aceite, dous dentes de allo e unha cebola picada. Cando ambas cousas estean ben douradas, engádese  tomate picado e escorrido.

Bótanse os caracois escurridos, os pementos asados, un pouco de pirixel, menta, noz moscada e tomeo.

Cóbrese de auga e sazónase con sal e picante.

Tórranse as améndoas e piñóns e mestúranse coa pementa, o fiuncho e o pan fritido nun morteiro e os caracois e déixase cocer todo xunto uns 15 minutos.

                                                                                                                                                         

Hicham Khedar.

Leyendas del suspiro del Moro

Maís alá da fértil chaira da vega verás hacía o sur unha cadea de árido cerro, polas cales marcha lentamente unha soberbia recua de muros. No alto de un destes outeiros foi donde o infortunado Boabdil dirixiu a súa última mirada a Granada, lanzando un profundo ¡ai! da súa alma dolorida: o famoso lugar apelidado El Suspiro del Moro nos romances e lendas.

IRVING, Washington. Cuentos de la Alhambra. (La Torre de Comares). Editorial Espasa-Calpe. Madrid. 1970.  P. 32-36.

Quén e o moro?
Boabdil é o último rei dos moros, rindiuse en Granada sen loitar contra o Rei Fernando e a Reiña Isabel de España no 1492. Tras ripar os Reis Católicos o último reducto da dominación musulmana a Boabdil ; o rei moro e o seu séquito foron desterrados de Granada.

A nai de Boabdil dixolle chea de furia, reprochoulle: "Chora coma unha muller o que non has sabido defender como un home".

Antía